Trauma dotyczy każdego z nas.

Dzisiaj chcę poruszyć temat trauma, myślę, że dotyczącej każdego z nas.

Każdy z nas doświadczył traumy, choć nie każdy potrafi ją u siebie rozpoznać i nazwać.

Uleczenie traumy to obietnica, że nie popełnisz więcej pogrążających Cię błędów.

Traumą może być (choć nie musi):

• niewystarczający kontakt emocjonalny z ważną osobą
• niedostrojenie emocjonalne
• doświadczenie ignorowania
• ciągła krytyka
• poczucie, że nie spełniamy wymagań rodziców, lub nie powtarzamy sukcesów rodzeństwa, czyli nie jesteśmy oczytani, wysportowani, ekstrawertywni lub towarzyscy, wrażenie inności lub osamotnienia z jakiegokolwiek powodu, łącznie – choć niejedynie – z przeżyciami dotyczącymi płci, niepełnosprawności umysłowej lub fizycznej,
• przeprowadzka
• rozwód
• ponowny ślub rodzica
• życie w rodzinie połączonej
• zdrada
• konflikt z członkami rodziny
• rasizm
• emigracja

To, że czujesz się dobrze, wcale nie oznacza, że zażegnałaś dawne krzywdy, uleczyłaś siebie od środka, wybaczyłaś oprawcy i sobie. Nie oznacza również, że przy kolejnym razie — przy kolejnej sposobności przeżycia tego samego, podejmiesz inne decyzje i będziesz wiedzieć, jak się „bronić”.

Nieprzepracowaną traumę nosimy cały czas w sobie.

Jest jak kamień, który blokuje drogę do głębszego, radośniejszego przeżywania życia. Twardy, nie do ruszenia. Wadzi nam, ale ciężko przecież przebić się przez jego strukturę. Bo to oznacza ból. Oznacza pracę nad sobą… nad uleczeniem własnego wnętrza.

Ignorowanie traumy lub udawanie, że nie istnieje, przedłuża tylko cierpienie.

Sprawia, że przestajemy dopuszczać do siebie innych. Tłumimy emocje. Udajemy przed innymi i przed sobą. Krzywdzimy, chociaż nie chcemy. Bo to, co nas spotkało, wciąż w nas się tli.

Nawet jeśli nie zdajesz sobie z tego sprawy, nawet gdy myślisz, że to wszystko przeminęło — Twoja podświadomość pamięta. Czeka jedynie, aby dać upust brzęczącego w uszach alarmu — UWAŻAJ!

Gdy przeżyłaś traumę:

• Nie wykorzystujesz swojego potencjału w pełni.
• Nie korzystasz z nadarzających się, szczęśliwych okazji.
• Nie ufasz osobom, nawet jeśli nic złego nie zrobiły i są wobec Ciebie szczere.
• Skreślasz relacje, które mają szanse powodzenia. Generalnie możesz mieć trudności w budowaniu relacji i ich utrzymywaniu.
• Możesz mieć toksyczne zachowania (nawet nieświadomie). Zatruwasz życie sobie i innym.
• Cały czas czujesz się winna i gorsza od innych.
• Wpadasz w obsesję na swoim punkcie (wygląd, stan intelektualny).
• Szybciej uzależniasz się od narkotyków i alkoholu.
• Uzależniasz się emocjonalnie od oprawców.
• Przyciągasz do siebie podobne sytuacje do tej, która Cię zraniła.

PO CZYM POZNAĆ, ŻE PRZEŻYWAM TRAUMĘ?

Trauma oznacza ranę. Jest to rana, która pozostaje na psychice człowieka po przeżytym kryzysie.

Czy trauma zawsze jest zła? Czy właśnie taki jest jej cel, aby uprzykrzać nam życie?

Nie. Trauma to naturalna reakcja ochronna organizmu na zaistniałą zagrażającą mu sytuację. Tak, jak zadaniem EGO jest nas chronić, tak i w tym wypadku, trauma pojawia się, aby łatwiej było nam radzić sobie w kryzysowych sytuacjach.

Tyle tylko, że nieleczona trauma pozostaje, jeszcze bardziej ograniczając nas radosnego życia w pełni.

Skąd masz wiedzieć, że przeżywasz traumę?

A może pamiętasz czas, kiedy przeżywałaś bardzo ciężkie chwile i dziś odkrywasz w sobie brzemię tych wydarzeń.

Trauma. Obawy traumy to:

• Rozczarowanie i poczucie osamotnienia
• Odrętwienie psychiczne — dezorientacja, szok towarzyszący po zdarzeniu, utrata pamięci.
• Natrętne flashbacki, wspomnienia, odtworzenia w myślach na nowo wydarzenia.
• Unikanie sytuacji, które mogłyby przypominać o pracę lub doprowadzić do podobnego zdarzenia.
• Bezsenność i koszmary przypominające traumę.
• Ataki paniki i nieuzasadnionej agresji.
• Niepokój i nadmierna czujność.
• Powracające uczucie lęku i niepokoju.
• Depresja.
• Anhedonia — niezdolność odczuwania przyjemności.
• Zaburzenia emocjonalne.
• Myśli samobójcze.
• Samookaleczenia.

Objawów jest znacznie więcej.

Nieleczona, stłumiona trauma wcale nie oznacza, że jej nie ma.

Paradoksem traumy jest to, że ma ona moc, by zniszczyć, jak i moc, by wskrzesić do pełnego życia.

Peter A.Levine

Trauma działa podstępnie. Czasem trudno nam samym zauważyć i zrozumieć jej obecność. Drzemiący w nas opór przeciwstawia się potrzebie zlokalizowania problemu, a co za tym idzie, udania się do specjalisty.

Zaprzeczanie to sposób radzenia sobie z traumatycznym wydarzeniem wielu z nas.

Tłumimy w sobie przeżyte emocje, one zaś narastają i po czasie powracają z przytłaczającą siłą, która wyniszcza nas od środka.

Wszystko to dzieje się jakby nieświadomie.

Myślisz, że dawne zdarzenia już nie mają na Ciebie wpływu. Intuicyjnie wybierasz jednak drogi dla Ciebie bezpieczne. Relacje, którymi na pewno się nie „sparzysz”.

Przeżyta trauma może być dla nas lekcją.

Jednak to od sposobu reakcji i tego, jak zadbamy, o siebie po przykrym zdarzeniu zależą nasze kolejne kroki w życiu.

Nie pomijaj siebie.

Porusz swoje wnętrze jeszcze raz, jeśli czujesz, że schowałaś w skrytce coś, co dziś nie pozwala Ci na pójście dalej.

Czy zaobserwowałaś u siebie kilka z wyżej wymienionych objawów?

Pięknego dnia

Ilona

UDOSTĘPNIJ DALEJ!